Dębnik

Powierzchnia sołectwa:

271 ha (2,7% ogółu)

Statut sołectwa:
Uchwała Nr XXI.149.2016 z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia Statutu Sołectwa Dębnik

Historia sołectwa:
Brak wiadomości źródłowych o dacie powstania wsi. Przypuszczalnie powstał Dębnik w XVII - XVIII w.
W roku 1790 wieś stanowiła prywatną własność V. Ohlena.
W Dębniku znajdowała się siedziba właściciela wsi, 2 budynki gospodarcze, karczma, 5 wolnych ogrodnictw, 2 zagrodników, 11 gospodarstw. We wsi mieszkało 2 gorzelników, rybak, tkacz lnu, murarz, kowal, krawiec, 2 karczmarzy. W Dębniku znajdował się folwark i notowano 15 dymów oraz młyn wodny. Do wsi należał las. W roku 1790 spis notował 78 mieszkańców.
W roku 1844 wieś nazywała ludność Dębnig, liczyła ona 16 domów mieszkalnych, 1 folwark, 123 mieszkańców ( 22 katolików ), młyn wodny i trzech drobnych kupców. Przez wieś przepływał potok Łacha.
W roku 1867 / wieś liczyła 123 mieszkańców (23 katolików).
W roku 1895 spis ludności wykazał 15 budynków mieszkalnych, 85 mieszkańców ( 19 katolików ).
W roku 1910 we wsi mieszkało 81 osób przy wyraźnej tendencji spadkowej.

Opracowano
na podstawie "Kroniki Gminy Wilków"
  R. Majcher Wrocław, 1977r.

Galeria

Wieś Dębnik położona jest na obrzeżach Gminy Wilków w jej południowej stronie nad potokiem Łacha. Nazwa wsi Dębnik wywodzi się od wyrazu „dębnik” – las dębowy. Historia miejscowości jest krótka i nie wpisała się znacząco w historię gminy. Pierwsze wzmianki sięgają przełomu XVII – XVIII wieku. Jednak dokładnej daty lokacji brak.

W 1790 roku wieś stanowiła prywatną własność von Ohlena. W Dębniku była siedziba właściciela wsi tj. pałac, zabudowania dworskie, folwark i park. Ponadto znajdowały się tu: 2 budynki gospodarcze, karczma, 5 wolnych gospodarstw, 2 zagrodników, 11 gospodarstw. We wsi mieszkało 2 gorzelników, rybak, tkacz lnu, murarz, kowal, krawiec, 2 karczmarzy.

W Dębniku było 15 dymów oraz młyn wodny. Do wsi należał las. Niemiecka nazwa wsi – Damnig do 1945 r., wcześniej Dębnig w 1844 roku.

• Liczba ludności poz. 1 - 5 Historia wsi wg. R.Majchera – Kronika Gminy Wilków, Wrocław 1977
• Liczba ludności poz. 6 - 10 Rocznik Statystyczny Województwa Opolskiego

Wg stanu na koniec 2010 roku wieś liczy 16 numerów i mieszka tu 51 osób. Jest jedną z najmniejszych miejscowości Gminy Wilków.

W latach 1945-1946 przesiedliła się tu ludność głównie z pow. Tarnopol na Podolu. Kilka rodzin to byli mieszkańcy lub ich potomkowie z okolic Częstochowy i Kłobucka oraz z lubelskiego.

W pierwszym okresie krótko po wojnie Dębnik wraz z niedaleką Ligotką stanowili jedno sołectwo. Z czasem Dębnik stał się odrębnym sołectwem. Funkcje sołtysa sprawowali: Józef Stadnik, Jan Surmacz, przez ponad 40 lat Adam Szapował, a obecnie od 1994 r. Zbigniew Kurzac.

Pierwsze miesiące polskiego Dębnika tak wspominał Werner Partheil – niemiecki radca sądowy a po wojnie robotnik rolny w Ligotce i w Dębniku: „ We wsi Dębnik oddalonej od Ligotki o 2 km znajdowało się rosyjskie komando. Tam tylko nieliczni Niemcy wrócili tak, że brakowało rąk do pracy. W majątkowym domu podobnym do zamku, mieszkał komendant – starszina (sierżant) ze swoją przyjaciółką i kilkoma żołnierzami. W kuchni zatrudnione byli Rosjanki, a w stajni dziewczyny ukraińskie, z których każda opiekowała się kilkoma krowami”.

Jednakże przybyli tu i osiedlani Polacy nie zastali żadnego żywego inwentarza. Wyjechał bowiem wraz z Rosjanami. Polacy po krowy, które otrzymywali z przydziału udawali się do Dąbrowy Namysłowskiej.

 Wkrótce zgodnie z decyzją władz do Dębnika przybyli geodeci i rozpoczęli (nadział) przydział ziemi dla poszczególnych gospodarstw. Ziemia należąca do folwarku została rozparcelowana. W pałacu zamieszkały 4 rodziny, zaś w dużej sali na parterze urządzono świetlicę wiejską.

Dzieci do szkoły z klas I – IV uczęszczały do Ligotki, zaś uczniowie klas V – VII chodziły pieszo do Namysłowa.

W 1950 roku we wsi została utworzona spółdzielnia produkcyjna. Jej bazą był były folwark. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Dębniku przestała istnieć w 1956 roku. Należeli do niej wszyscy rolnicy, a prezesem był Kazimierz Jaźwa.Po kilku latach otwarto sklep Gminnej Spółdzielni. Mieścił się pod nr 7.

Z dniem 1 września 1961 roku oddano do użytku „Szkołę Podstawową Pomnik 1000-lecia Państwa Polskiego nr 249”. Obwód szkolny obejmował Ligotkę, Dębnik, Lubską, Wilków (do torów). Wybudowano ją w Dębniku dzięki staraniom Przewodniczącego Gminnej Rady Narodowej w Wilkowie – Piotra Klima, zam. Ligotka. Szkoła umiejscowiona została w najmniejszej wsi ale za jej lokalizacją przemawiało to, że położona była pośrodku, w  miarę równym oddaleniu od miejscowości stanowiących jej obwód szkolny. Szkoła posiada położenie wyspowe. Nosi imię Powstańców Śląskich, a 2.06.2016 r. nadano szkole sztandar oraz imię drugiego patrona – św. Anny – Babci Chrystusa.

W roku 1974 do Dębnika zaczęły uczęszczać dzieci z Młokicia a w następnym z Krasowic. Szkoła była placówką zbiorczą. Tamte dwie (Krasowice i Młokicie) były placówkami filialnymi. Organizatorem i pierwszym kierownikiem szkoły była Maria Gończowska. W latach 1968 – 1980 i 1989 – 1999 funkcję dyrektora tej placówki pełnił mgr Zbigniew Maliński, a w latach 1980 – 1989 Gminny Dyrektor Szkół i Inspektor Oświaty i Wychowania w Wilkowie. Ponadto przez 24 lata pełnił funkcję radnego Gminnej Rady Narodowej (przez jedną kadencję był jej przewodniczącym), radny Rady Gminy w tym przez jedną kadencję członek Zarządu Gminy i krótko zastępca przewodniczącego Rady Gminy, wielokrotny przewodniczący obwodowych komisji wyborczych, przewodniczący Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych od 1997 roku, autor pierwszej „Monografii Gminy Wilków w zarysie”, szeregu artykułów o tematyce historycznej w „Gminnym Informatorze”, „Kurierze Galicyjskim”, miłośnik Kresów.

Funkcje dyrektora szkoły w Dębniku pełniły: Maria Gończowska, mgr Zbigniew Maliński, mgr Halina Czerwińska, Kazimiera Krajewska, Lilia Malińska i mgr Elżbieta Rosińska. Obecnie placówka ta od 1 września 2000 roku jest Publiczną Szkołą Podstawową Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich a dyrektorem szkoły jest mgr Bożena Puszczewicz.

Do końca lat osiemdziesiątych wieś ze względu na bliskie sąsiedztwo zapasowego lotniska Armii Czerwonej w Krasowicach żyła w uśpieniu. Nie wolno było budować nowych domów i remontować starych.

W 1973 roku rozpoczęli działalność Zdzisława i Zygmunt Zubkowie. Zdzisława Zubek prowadzi gospodarstwo agroturystyczne „Nad Stawami”. Zygmunt Zubek zajął się hodowlą karpia po wykopaniu stawów. Dziś Zubkowie posiadają 30 ha lustra wody i jest to największa tego typu inwestycja w gminie. Pałac i park jest również własnością małżeństwa Zubków.  Gospodarstwo agroturystyczne „Nad Stawami” oferuje pełną gamę świadczeń. Usługi są coraz doskonalsze. W gospodarstwie jest stadnina koni: pod wierzch, do bryczki – sań. Niektóre z nich są na służewieckim Torze Wyścigów Konnych, gdzie odnosiły sukcesy. 

Cały okres pracy Zygmunta Zubka związany jest z bankowością:

• 1974–1989 – dyrektor Oddziału BS w Domaszowicach,
• 1989-2000 – prezes BS w Namysłowie (wówczas bank zaliczany był do czołówki banków spółdzielczych w kraju),
• 1992-1998 – członek Krajowego Związku BS.

Pełnił funkcję radnego Sejmiku Województwa w Opolu przez dwie kadencje a wcześniej radnego WRN – jedna kadencja, zaangażowany ceniony działacz PSL, były Prezes Koła Łowieckiego „Łoś”. Absolwent trzech wyższych uczelni (prawo i administracja oraz ekonomia).

Małżeństwo Zubków oraz ich syn Grzegorz pomagają oczekującym pomocy poprzez sponsoring (głównie szkołom, kołom seniorów, organizatorom lokalnych imprez środowiskowych).

W 1995 roku Trader zlikwidował placówkę handlową ze względu na nieopłacalność. Próbowały ją reaktywować osoby prywatne. Próby te jednak okazały się nieskuteczne. Artykuły pierwszej potrzeby mieszkańcy kupują w okolicznych miejscowościach a chleb dowożony jest z Piekarni Wilków i kupowany prosto z samochodu. W budynku po byłym sklepie mieści się siedziba Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych – Sekcja Dębnik. Prócz szkoły wieś nie posiada żadnej instytucji użyteczności publicznej. Łączność z miejscowościami ościennymi, w tym z Ośrodkiem Zdrowia w Wilkowie  odbywa się  prywatnymi samochodami osobowymi.

Od 2010 roku mieszkańcem sołectwa jest Władysław Dziedzic z rodziną. Jest znanym producentem mebli „Dziedzic”: meble metalowe, szafy kartotekowe, aktowe, socjalne, szkolne, meble tapicerowane, krzesła: biurowe i kawiarniane oraz fotele biurowe. Meble charakteryzują się nowoczesnym wyglądem i szeroką gamą kolorystyczną skór, materiałów skóropodobnych i tkanin.Firma „Dziedzic” jest także hojnym sponsorem i udzielającą pomocy szeregu przedsięwzięciom na terenie tut. gminy i powiatu namysłowskiego. Władysław Dziedzic udziela się społecznie, był m.in. fundatorem krzyża w Dębniku, pełnił też funkcję radnego Rady Miejskiej w Namysłowie.

To, do czego doszli obaj Panowie – zarówno Dziedzic i Zubek jest zasługą Ich wytrwałości, pomysłowości, zaradności i wytężonej pracy.

W 2006 r. rozpoczęto realizację programu LEADER+. Włączyło się do niego 8 gmin: 7 z woj. dolnośląskiego i Gmina Wilków z opolskiego. Jego celem jest aktywizacja terenów rolniczych przy pomocy środków finansowych pochodzących z Unii Europejskiej. Wśród wielu zadań tego programu jest zwiedzanie okolicy z wysokości siodła konia. Szlak konny bierze  swój początek w Dębniku i prowadzi przez Lubską, Barski Dwór, okolice Wojciechowa, Pągowa przez Pszeniczną na teren województwa dolnośląskiego.

W sołectwie praktycznie nie ma ani jednego gospodarstwa rolnego. Większość ziemi należy do RSP Lubska. Inwentarz żywy to około 50 szt. drobiu. Gro mieszkańców żyje z emerytury.

Dębnik od zawsze należał do Parafii Wilków będąc jej integralną częścią.

Zbigniew Maliński
mieszkaniec Dębnika