Idzikowice

Powierzchnia sołectwa:

660 ha (6,5% ogółu)

Statut sołectwa:
Uchwała Nr XXI.150.2016 z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia Statutu Sołectwa Idzikowice

Historia sołectwa:
Najstarsza nota źródłowa pochodzi  z roku 1257. Wieś wówczas była lokowana na prawie średzkim, które stanowiło polską odmianę prawa magdeburskiego. Sołtys otrzymywał co trzeci  fenig z kar sądowych, cztery wolne łany ziemi, karczmę, połowę młyna za czynsz roczny Chłopi  - osadnicy otrzymali  6 lat "wolnizny" od czynszów i  dziesięcin, po upływie 6-u lat mieli  płacić czynsz i  dziesięcinę roczną w dwu ratach w wysokści  łącznej 1/4 grzywny srebra i  1 małdrat zboża od posiadanego łanu. Wieś znana była pod nazwą Usichsdorff.
21.V.1293 r. w dokumencie wystawionym przez Herborda Kwasa (Quas) jako świadek występował Stanisław z Idzikowic (Ysiksdorff).
w roku 1353 wieś Idzikowice (Usichsdorff) liczyła 49 łanów, allodium i  była wsią rycerską. Sołtys posiadał dwa łany ziemi, Henryk Bosera allodium wielkości  3 1/2 łana, inni  chłopi  gospodarowali  na 43 i  1/2 łanach czynszowych z których 10 coruntur i  płacono za nie 1 i  1/2 grzywny i  2 skojce. w tym okresie czasu wieś świadczyła na rzecz książęcego grodu wNamysłowie 1 i  3/4 grzywny i  4 małdraty zboża. We wsi  znajdował się też młyn.
w roku 1380 książe Konrad II  oleśnicki  nadał założonemu przez siebie klasztorowi  obrządku słowiańskiego w Oleśnicy kościół w Przeczowie i  dziesięciny ze wsi  Jakubowice i  Idzikowice. Bracia słowiańscy zostali  wypędzeni  z Pragi  czeskiej.
w okresie wojen husyckich nie posiadamy źródłowych wiadomości  o wsi.
Około roku 1592 ludność wsi  zmieniła wyznanie na protestanckie. Brak jest wiadomości  z tego okresu czasu o istnieniu kościoła we wsi. Niemniej wiemy, że w roku 1654, gdy rządowa komisja cesarska rewindykowała kościoły na rzecz katolików, we wsi  nie istniał już kościół, niemniej protokół wspomina o uprzednim kościele, który był drewniany, posiadał wieżę. Został on zapewne zniszczony w czasie wojny 30 - letniej (1618 - 48).
Protokół powizytacyjny kościoła katolickiego z roku 16668/ podaje że we wsi  Idzikowice chłopi  posiadają 12 łanów uprawnej ziemi, a szkoła mieściła się w Wilkowie.
w roku 1790 wieś należała do rodziny V.Ohleni  dzieliła się na Górne i  Dolne Idzikowice. w Dolnych Idzikowicach mieścił się dwór, 2 budynki  gospodarcze, 3 służebnych chłopów, 3 wolne ogrodnictwa i  11 służebnych ogrodnictw, 17 gospodarstw, mieszkał 1 tkacz lnu, był 1 folwark, karczma. Ogółem 22 dymy z 127 mieszkańcami  i  młyn wodny.
w Górnych Idzikowicach, które należały do hrabiego Siegrotha, a uprzednio do Ohlenów znajdował się dwór, mieszkania dwóch oficjantów, mieszkało 4 służebnych chłopów, były dwa ogrodnictwa, 10 łocarzy, 17 gospodarstw i  kowal do kucia koni. We wsi  znajdował się folwark, 23 dymy i 143 mieszkańców. We wsi  były również dwa duże stawy.
Koło wsi  znajdował się folwark z owczarnią zwany Dębowym Dworem.
w roku 1844 jak podaje Knie polska ludność nazywała wieś Kędzierzynem ( ? ). We wsi  znajdowały się dwa folwarki, 1 wolne sołectwo, 44 domy, 379 mieszkańców (14 katol.), ewangelicka szkoła. Hodowano 1800 owiec. Stał młyn wodny. We wsi  mieszkało 4 tkaczy lnu, kowal. Folwark Dębowy Dwór położony był ok. 2 km na płn. - zachód od wsi. Stojący dom dominalny z i  połowy XIX w został zbudowany w 1880 roku.
W roku 1895 wieś liczyła 37 domów mieszkalnych, 423 mieszkańców (74 katolików), zaś w roku 1910, 263 mieszkańców. W roku 1939 wieś posiadała 333 mieszkańców.

Opracowano
na podstawie "Kroniki  Gminy Wilków"
R. Majcher Wrocław, 1977r.

Osiedlający się po II wojnie światowej mieszkańcy dzisiejszych Idzikowic do 1947 roku mieszkali  w Kędzierzynie. Bowiem w pierwszych trzech powojennych latach takie miano nosiła ta miejscowość.

Najstarsza wiadomość o istnieniu Idzikowic pochodzi  z roku 1257, a jej właścicielami  byli  Bogusław i Idzi i wtedy miejscowość figuruje pod nazwą Widava. Pod tą nazwą była lokowana by po kilkudziesięciu latach odnaleźć ją pod nazwą Ysiksdorf – 1293.

Polska nazwa „Idzikowice” wywodzi  się prawdopodobnie od imienia Idzi.
w XIII-XIV wieku sołectwo zobowiązane było do czynszu i  robocizny dla pana i  dziesięciny dla Kościoła.

Pierwsza wzmianka o kościele w Idzikowicach pochodzi  z roku 1363. Był to kościół drewniany i został spalony w czasie wojny 30. letniej (1618-1648). w XVIII  wieku wieś dzieliła się na Idzikowice Górne i  Dolne. Niektórzy ten podział utrzymują do dziś.

Pierwsza informacja o istnieniu szkoły pochodzi  z roku 1797. Była to szkoła ewangelicka z 47 uczniami, wśród których 6 było wyznania rzymsko-katolickiego. w szkole była 1 izba lekcyjna i  1 nauczyciel.

Obok wsi  znajdował się folwark z owczarnią zwany Dębowym Dworem. 

Po II  wojnie światowej Idzikowice należały do Gminy Wilków, później Gromady Jakubowice i po reformie administracyjnej ponownie do Gminy Wilków. Ludność, która zasiedliła wieś wywodzi  się spod Częstochowy i  z kieleckiego.

Folwark, Państwowe Nieruchomości  Ziemskie, Państwowe Gospodarstwo Rolne, a dzisiaj Spółka Attis tworzyły i  dziś stanowią jedną całość – są i  były pod jednym zarządem.

Zniszczona szkoła została decyzją władz odbudowana w 1953 roku. Jej pierwszym kierownikiem został Wincenty Marcinkowski, a później Stanisław Zawaliński. w niezmienionym stanie przetrwała do 1989 roku. w czasie gdy w Idzikowicach wybudowano osiedle mieszkaniowe o prawie 140 mieszkaniach, stały się one „sypialnią kombinatu PGR”, zaistniała pilna potrzeba rozbudowy szkoły. Dyrektor placówki  mgr Krzysztof Kłębek zaangażował się emocjonalnie i ambicjonalnie w realizację tego zadania. Zbudowano 6 nowych sal lekcyjnych, pełnowymiarową salę gimnastyczną, wyremontowano istniejący obiekt. Dyrektor dokonał zakupu i wyposażenia placówki w środki  dydaktyczne. Wcześniej, w 1981 roku kombinat wybudował na osiedlu dwuoddziałowe przedszkole. Pierwszą dyrektorką została Janina Paradowska. Dzisiaj szkoła z przedszkolem stanowią Zespół Szkolno-Przedszkolny, a dyrektorem jest mgr Krystyna Sochalska.

Ponieważ nie samym chlebem żyje człowiek, postanowiono w Idzikowicach wznieść kościół. Świątynię wzniesiono dzięki  zaangażowaniu parafian – Komitetu Budowy Kościoła. Na jego czele stała Eufemia Sadziak. w jego skład weszli: Marcin Kwaśny, Jan Gruca, Kazimierz Krymski, Władysław Szczepański, Dionizy Sutowicz, Sławomir Rybicki. Poświęcenie kościoła filialnego p.w. Podwyższenia Krzyża, nastąpiło 20 maja 1987 roku.

Od kilkunastu lat nie istnieje tu straż pożarna, świetlica wiejska.

W latach 1987-2003 na idzikowickim osiedlu funkcjonował Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny. Placówce szefowały kobiety: Barbara Łukasiewicz, Irena Prokop i  Teresa Bębenek.

We wsi  istnieją dwie placówki  handlowe i  jeden bar. 

Za wsią w kierunku Pawłowic funkcjonuje sprywatyzowany młyn. Jest to jedyny tego typu zakład w gminie.

Do rejestru zabytków w tej miejscowości  wpisano:

1. dwór w zespole parkowym (Idzikowice nr 27) –i  połowa XIX wieku – Nr Rejestru Zabytków 1939/68 z 18.10.1968 r.
2. park w zespole dworskim (wokół dworu – Idzikowce nr 27) – i  połowa XIX wieku – Nr Rejestru Zabytków 53/81 z 09.06.1981 r.        

Stanowisko sołtysa w ostatnich 65 latach piastowali: Jakub Baran, Władysław Gazda, Edward Jończyk, Józef Gazda, Sławomir Rybicki, Leszek Sutowicz, Halina Sutowicz, Maria Staniec. Natomiast sołtysem w 1257 roku – pierwszym w historii  Idzikowic był Alberyk.

Sołectwo systematycznie rozbudowuje się. Wiele domów pochodzi  z przełomu XX i  XXI  wieku.

Radni  z Idzikowic w obecnej kadencji  to: Krzysztof Ostrowski  – sprawuje funkcję przewodniczącego Rady Gminy i  Tadeusz Podyma.

Liczba mieszkańców Idzikowic:

Uwaga:

1. historia wsi  wg. R.Majchera – Kronika Gminy Wilków, Wrocław 1977
2. liczba ludności  poz. 1-2 jw.
3. liczba ludności  poz. 3-10 Rocznik Statystyczny Województwa Opolskiego
4. Rejestr Zabytków Województwa Opolskiego
5. dane z Urzędu Gminy w Wilkowie

Zbigniew Maliński