Pągów z przysiółkiem Pągówek

Powierzchnia sołectwa:

1182 ha (11,8% ogółu)

Statut sołectwa:
Uchwała Nr XXI.155.2016 z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia Statutu Sołectwa Pągów

Historia sołectwa:
Data Lokacji wsi nie jest nam znana.
1 lutego 1295 roku Girhard, sołtys w Pągowie występował jako świadek w dokumencie Piotra, sędziego z Lubna, wójta ze Wschowy w sprawach wsi Polskie Smarchowice.
17 lipca 1300 r. występował Henryk, plebanus w Pągowie (de Pangow) w dokumencie kanonika wrocławskiego Jana Symonisa. Wówczas w Pągowie istniał kościół.
22 marca 1323 r. w dokumencie wystawionym przez księcia Konrada Śląskiego i pana na Namysłowie jako świadek występował sołtys Konrad z Pągowa.
W roku 1324 znany był dalej wymieniony wyżej sołtys w Pągowie. Kanclerz kapituły wrocławskiej posiadał w tym czasie w Pągowie 2 grzywny i ćwierć czynszu.
W wykazie kościołów na Śląsku kardynała Jana z Rimini z dnia 14.I.1376 r. figuruje kościół parafialny w Pągowie (in Pange).
Z okresu wojen z Husytami brak wiadomości źródłowych o wsi.
W roku 1538 ludność Pągowa przeszła na protestantyzm i dla celów tego kultu zabrano kościół katolikom. Przyjęcie nauki Lutra nastąpiło tutaj i Wojciechowie wceśniej niż w innych wsiach bo już
w 1538 roku. W roku 1565 pastorem w Pągowie i Wojciechowie był Franciszek Korn z Węgier.
W roku 1654 rządowa komisja komisja cesarska zwróciła katolikom zabrany uprzednio kościół choć we wsi przeważali protestanci.
W roku 1666 protokół powizytacyjny parafii w Michałowicach podaje, że wieś płaciła 1 ciężką grzywnę czynszu rocznie. 22 sierpnia 1700 r. w czasie gdy ludność wsi zgromadzona była w kościele na nabożeństwie przybyli do wsi żołnierze i podpalili Pągów. Spłonął cały dwór właściciela wsi Blankensteina wraz z budynkami mieszkalnymi, stodołami, owcami, końmi, świniami. Spłonęły też zebrane zboża. Wieś uległa znacznemu zniszczeniu. Tyle podał kronikarz. Należy dodać, że w tym roku 28 i 29 stycznia w kościele wygłoszone były polskie kazania dla miejscowej ludności. Dowodzi to, że polska ludność stanowiła znaczny procent ogółu ludności wsi.
W roku 1708 w wykonaniu postanowień konwencji altransztadzkiej z roku 1707 kościół został znów zwrócony protestantom.
W roku 1741 Prusy zajęły cały Śląśk. Wojska pruskie wkroczyły do wsi.
W roku 1837 wieś Pągów składała się z dwóch części. We wsi było wolne sołectwo, 24 domy mieszkalne, 2 folwarki, 33 ogrody, gorzelnia, karczma, mieszkał kowal. Ogółem liczono 479 mieszkańców (6 katolików). Właścicielem wsi był oficer Zandow - Randow.
W roku 1844 wieś dzieliła się na trzy części: Pągów Górny, Środkowy i Dolny. We wsi znajdowały się dwa folwarki, 67 domów mieszkalnych, 520 mieszkańców (23 katolików), kościół protestancki przynależny do Wojciechowa, szkoła ewangelicka, młyn paszowy, 2 młyny wiatraki, cegielnia, 7 warstatów tkackich lnu, 6 rzemieślników, 2 kramy, hodowano 238 wołów 1700 owiec - merynosów.
W roku 1866 we wsi mieszkało 504 mieszkańców (441 protestantów).
W roku 1895 gmina wiejska Pągów liczyła 427 ha powierzchni, 56 domów mieszkalnych i 243 mieszkańców (4 katolików). Zaś majątek Pągów o pow. 555 ha posiadał 11 domów mieszkalnych i 225 mieszkańców (68 katolików).
W roku 1910 ludność wsi wynosiła 493 osób.

Opracowano
na podstawie "Kroniki Gminy Wilków"
R. Majcher Wrocław, 1977r.