Krzyków

Powierzchnia sołectwa:

697 ha (6,5% ogółu)

Statut sołectwa:
Uchwała Nr XXI.152.2016 z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia Statutu Sołectwa Krzyków

Historia sołectwa:
W roku 1248 za zezwoleniem księcia Henryka III wrocławskiego rycerz Egidiusz sprzedał wieś Krzyków i Nocenurove (?), lokowane na prawie średzkim z zastrzeżeniem kawałka gruntu. Sołtys otrzymywał trzecią część z kar sądowych (tzw trzeci fenig), trzy wolne łany, chłopi otrzymali dziesięć lat tzw "wolnizny" na zagospodarowanie. Po upływie dziesięciu lat zobowiązani byli do płacenia z każdego łanu na rzecz księcia, lub władającego nią rycerza po małdracie zboża, a na rzecz kościoła płacić roczną dziesięcinę w wysokości 1/4 grzywny i służby na rzecz właściciela tj do dostarczania podwód jak to czyniły inne wsie właściciela.
W roku 1288 pewien Rychwicz sprzedał Richolfowi z Krzykowa sołectwo we wsi i przy powyższej okazji nałożona została nań dziesięcina na rzecz kościoła w Michalicach.
W roku 1353 wieś Krzyków posiadała 22 łany, z których sołtys posiadał 2 łany, plebanus 2 łany, Henryk Spigil miał 4 łany na folwark, Jan de Muschewicz zapewne Polak Muszewicz 3 łany na folwark, Jekil Knottel 4 łany na folwark, pozostali otrzymali 6 łanów czynszowych, z których pół łanu było puste a miało dać pół po szśćdziesiąt. Wieś była służebną dla grodu książęcego w Namysłowie i musiała oddawać 15 skojców i 14 korcy zboża. Wykazy z roku 1355 i 1376 nie wymieniały kościoła w Krzykowie. Brak jest wiadomośći żródłowych z okresu wojen husyckich. W roku 1519 odlany został duży dzwon kościelny z napisem "Sit nomen domini benedictum ex hoc nunc et usque in seculum 1519". W roku 1590 protestanci przejęli kościół katolicki. Z okresu wojny 30-letniej (1618-1648) brak jest wiadomości o wsi. W roku 1654 cesarska komisja rządowa przybyła do wsi i dokonała rewindykacji kościoła na rzecz katolików. Wg Reusnera świątynia była drewniana i kryta gontem.
Protokół wizytacyjny z roku 1666 podaje, że wieś należała do szlachciców Puttmanna i Silbermana. Kościół Bożego Ciała był filialnym dla Jakubowic, cały drewniany posiadał 2 dzwony. Ojcami kościoła byli: Stanisław Mnich ( Polak ) i Krzysztof Werner. Wiemy, że trzech chłopów we wsi posiadało 12 łanów i dawali oni daninę dziesiętniczą w zbożu, a nie w pieniądzu.
W roku 1710 odlał ludwisiarz wrocławski Zygmunt Goetz dzwon o średnicy 40 cm.
W roku 1790 wieś należała do szlachcica V. Scheliha ( Szeliga ). We wsi stał dwór, było 20 gospodarstw, 14 młocarzy, nauczyciel, szkoła, gorzelnia, kowal, karczma, 1 przędzalnik, 2 folwarki, 25 dymów, młyn-wiatrak, dworska sikawka strażacka, 153 mieszkańców. Kościół był zrujnowany. W roku 1823 notowano tylko istnienie dzwonnicy, wzniesionej po roku 1790, walącej się w 1840 roku.
W roku 1842 folwark został sprzedany za 47 tys. talarów.
W roku 1844 wieś posiadała 24 domy, folwark, 196 mieszkańców (54 katolików), 3 rzemieślników, hodowano 1730 owiec.
W roku 1866 we wsi mieszkało 232 mieszkańców (174 protestantów).
W roku 1895 powierzchnia gminy wynosiła 87 ha, we wsi było 18 domów, mieszkało 114 osób (63 katolików).
Majątek Krzyków o powierzchni 314 ha posiadał 7 budynków, 130 mieszkańców (58 katolików).
W roku 1910 wieś liczyła 229 mieszkańców.
W roku 1929 zamieszkiwało Krzyków 289 mieszkańców (94 katolików).
W roku 1939 wieś liczyła 272 mieszkańców. Wyzwolenie wsi przez Armię Czerwoną nastąpiło 20.II.1945 roku.
Wieś leży nad potokiem Sitnik.

Opracowano
na podstawie "Kroniki Gminy Wilków"
R. Majcher Wrocław, 1977r.

Galeria

Park w Krzykowie